Zonnebrand, de sluipmoordenaar van je autolak

Vraag jij je ook af waar toch die kinderhandjes op de achterdeur van je bolide vandaan komen? Dan ben je waarschijnlijk al te laat. Maar niet te laat om ervoor te zorgen dat er nooit meer iemand met zonnebrandhandjes aan je metallic midnight blue kan komen: want die vette afdrukken krijg je er nooit meer af. Mijn eerste kennismaking met de tegen uv-straling uitgeruste crème uit de hel had gelukkig niks te maken met mijn eigen auto’s. Nee, het was die van de buurman. Zijn kinderen hadden de grootste lol gehad toen ze een paar weken eerder de fles zonnecrème ter hand namen om de donkerblauwe Audi te voorzien van prachtige witte handjes. Ik vind het nog steeds jammer dat ik de blik van hun vader heb gemist, toen ze hem het kunstwerk lieten zien. Maar hoe verbijsterd hij ook was; zo’n boosheid maakte snel plaats voor berusting, hij wilde van de vakantie genieten en zou de auto bij thuiskomst wel door de wasstraat duwen. O wreed lot, hoe anders verging het de knappe Audi A4 Avant die hij nog geen twee jaar daarvoor had aangeschaft. Die kinderhanden bleken carrosserietatoeages die hij met geen mogelijkheid verwijderd kreeg. Niet in de autowasstraat, niet met speciale autoreiniger, niet met een ontvetter die ik nog in de garage had staan. In een ultieme poging zijn oude auto weer terug te krijgen, de glanzende snelheidsduivel waar hij voor was gevallen, ging hij een paar zaterdagen geleden aan de slag met Commandant 4, een cleaner waarmee je doffe plekken kunt behandelen (lees: waarmee je een laagje lak verwijdert). Apetrots was-ie toen hij op zondag de lak weer tot leven had gebracht met Turtlewax. Maar gisteren stond hij ineens bij mijn voordeur met een droevig gezicht. De plekken waren terug. Ik moest denken aan het beslagen achterraam in mijn vaders auto, waarop ik vakanties lang poppetjes had zitten tekenen met mijn vingers. Als de zon scheen waren ze onzichtbaar, maar zodra het ging regenen kwamen ze weer tevoorschijn. Omdat ik het mijn plicht vond een mede-autoliefhebber te ondersteunen in donkere tijden, stapten we in de auto en reden naar mijn autolakmannetje. ‘Niks aan te doen,’ luidde zijn vernietigende oordeel. ‘Gewoon vergeten verder.’ Niet lang geleden had hij gepubliceerd over het onderwerp, met als conclusie: de op water gebaseerde autolakken van tegenwoordig zijn van zo’n erbarmelijke kwaliteit dat vetten en zuren direct een vernietigend effect hebben. Vogelpoep en zonnebrandcrèmes zijn public enemy number one. Je begrijpt dat ik in het licht van onze naderende reis naar Frankrijk bij thuiskomst direct de troepen bij elkaar heb geroepen om een omgevingsverbod voor zonnebrand in te stellen.  Ik ben namelijk erg gesteld op mijn kwalitatief erbarmelijke autolak. Als ik jou was zou ik vanavond hetzelfde doen. ---- Kijk hier voor een Audi A4 Avant zónder zonnebrandvlekken